MƏMMƏD ARAZ

Məmməd Araz (1933-2004)

Vaxtında gəlmədin.

Vaxtında gəlmədin.Mən məndim onda,

Qanadım yerində,Qolum yerində.

Mən onda eşqimin ağ otağında

Olsam da, olardım qurum yerində.

Vaxtında gəlmədin. Bir çıxaq yola,

Bir gedək bir ömrün sonuna kimi.

Yollarda yorulaq, yolları yoraq,

Qəlbimiz baş-başa sönənə kimi.

Mən də çox ürəyə od dartdım, hədər,

Heç vaxta sığmadı havalı vaxtım.

Caynaqdan, qaynaqdan uzaqdı hələ

O mənim abırlı, həyalı vaxtım.

Görmüşəm vədəsiz batan səsləri,

Hay çəkən qayanı, daşı görmüşəm.

Xəyanət işində ustad kəsləri

Dəyanət işində naşı görmüşəm.

Ha dedim özümə özündən əl çək,

Uysan hər havaya, oynamaq asan...

Taleyin dalınca gedirsən, gərək

Qovrulsan, sovrulsan qayıtmayasan.

Mum oldun, qum oldun daşa söykənib,

Sinəndə göyərtdin daş xınasını.

Buluddan su alsa qızıl heykəlin,

Zaman sındıracaq tez sınasını.

Danışsaq çıxacaq dərd bir-bir üzə,

Qəlbimiz külü boz külqabı kimi.

Biz indi gərəyik bir-birimizə

Gərəksiz nəsihət kitabı kimi.

Səni kim yolladı ömrümə qonşu,

Qayıt, cəhlimini, yolumdan ayır.

Mən indi yol azan bir səhra quşu,

Səsim də, sözüm də sözə baxmayır.

Vaxtında gəlmədin.Vaxt köhlən atdı!

Vaxtında yalına yatanlar udur,

Yer göyə tulladı, göy yerə atdı,

Budur gecikənin töhfəsi, budur!

20 iyun 1988