16 Ocak 2014 Perşembe

Huşəng Cəfəri

SAVALAN


Uçur ilhamım o quşlar kimi ki Yaz vədəsində
Qovzanır maavi göyə ta uca baş bir dağa qonsun
Körpə qartal kimidir
Gah cəkilir gözdən itincək
Əylənir gah savalan eşqinə, ağdan- ağa qonsun
Hər uca dağ ki görürsən başı qarda ağarandır
Ora bil ki savalandır.

Amma yox !
Hər uca dağ səsimi alsada tez qeytərəcəkdi
Səsi qeytərmək həman, yel biləcəkdi
Axı yel yolçudu getgin o ki söz saxlıya bilməz
Yel sözü qapdı qaçırdar onu kim haqlıya bilməz
Yel gedərgindi pıçıldar sözü kollar qulağında
Sözü qurban eliyər qırnada qanqal ayağinda
Çevirər söz çanağında
Calayar dağlara hər bir sözü min söz törədəndi
Bilmirəm sirrı nədəndi
Yel gedərgindi yeli saxlamaq olmaz
Yelə bel bel bağlamağ olmaz.


Amma sən ey sözü sinəndə közərdən savalanım
Sidqilə kim gələ zərtöşt becərdən savalanım
Elimin şanlı dağı başıva minlərcə dolanım
Əridib el qəmi bir yol səni kökdəndə talansan
Sel olub qanlı dənizlər kimi dünyayə calansan
Adı dillərdə qalansan
Savalan san! ,  Savalansan!

Savalan el qəmini bəllidi saxlar sinəsində
Sinəsi közdü alovdu gizirik insisi vardır nəfəsində
Şairin qəmli səsində algılan saxla, sən ey el dağı, qəmli qəfəsində
Savalan alsada hər sirrı sözü dağlara salmaz
Görə namərd durubdu savalandan səs ucalmaz
Savalanda tökülən daşları dindir danışarlar
Salsa aşiq nəfəsin kollara kollar alışarlar
Dədəqorqud sazı çalsa
Dəli dümrül baş ucaldar
Bəli əlbəttə ki yoldaş başını yoldaş ucaldar
Səslə aşiq sazı çalsın
Səsimiz birdə ucalsın
Oynamaq lizgiyə dönsün
Kas şüşəm güzgüyə dönsün
Qoy verək səs səsə bahəm oxuyaq birdə koroğlu dəlisindən
Həcərin qoç nəbisindən
O ki zalimləri məzlumların üstündə əzərdi
O ki aslan kimi dağlarda yatıb bağda gəzərdi
Oxu aşiq oxu
Sən bil o ki tanrı tanıyıbsan
Sözümə duz calıyıbsan
Sümüyüm qoy saza gəlsin
Bülbülüm avaza gəlsin
Yazmişam eyvaza gəlsin
Güc alaq qoy dəlilərdən
Bac alaq əcnəbilərdən.

O ki bilmir nəbi kimdir
Qoyun azər elini məsqərə sansın
Bir ömürdür ki füzulini, nəsimini  danır indidə dansın
Şəhryar tək sən ucalt başıvı qoy ərşə dayansın
Qoy baxar kor tər içində cumuban ölsün-utansın
O ki axsaqdı yubansın
O ki türkün dilin əsgitməyə təsvirə salıbdır
O ki türkün balasın indidə aşqalçı sanıbdır
O tüfalə bilirəm fikrini tağutdan alıbdı
O rejimdəndi qalıbdır
Yoxsa türkün balasından çıxıb əllameyi dövran
ona dünya baş əyir, bir fəlsəfədə
Bircə nə iran

Qoy deyim şəhriyarımdan
Nisgil o çərçiyə qalsın ki cəvahir nədi qanmır
Fikri aldatmadadır xalqı elin halinə yanmır
Ərimir ölmür utanmır
Axı ey qarda dumanda baş ucaldan savalanım
Qəm-i dünyanı qocaldan savalanım
El  bilir dağlar ara hər uca dağlar başı sənsən
Ver səhəndə əlini qardaşının sırdaşı sənsən
Vergilən birlik əlin birdə dəmavəndə onun yoldaşı sənsən
Ondan ayrılma amandı
Yolumuz çəndi dumandı
Qoy igitlər sizə fəxr eyliyəbən başın ucaltsın
Qoyma qartal dolanan yerlərə qozğun əli çatsın

Savalan çənli çağında
Mənim ilhamım olarkən
Könlüm öz sirrı sözün sidqilə söylər savalanə
Savalan köz qaladar şair olanlar sinəsində
Orda zərtöşt gedib tanrıdan ilhaamın alanə
Əyirəm baş savalanə!

Əyirəm baş savalanə!

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder