Süleyman Rüstəm

Süleyman Rüstəm(1906-1989)

TƏBRİZİM !...

Baxdıqca hüsnünə doymayır gözüm,

Təbrizim, Təbrizim, gözəl Təbrizim!

Qoymaram yadları girsin qoynuna,

İzn ver, qolumu salım boynuna!

Sənin bayramına, sənin toyuna

Dili bir, qanı bir qardaşın gəlib,

Dərdinə aşina sirdaşın gəlib.

Sən çıxdın qarşıma duzla, çörəklə,

Bağından dərdiyin, güllə, çiçəklə,

İkiyə bölünməz saf bir ürəklə.

Təbrizim, Təbrizim, aman Təbrizim,

Yox olsun başından duman, Təbrizim!

Qədrini ayrılıq çəkənlər bilir,

Hicrinlə göz yaşı tökənlər bilir,

Ömrünə qaranlıq çökənlər bilir;

Bağından gül, çiçək dərdim, Təbrizim

Yenə təzələndi dərdim, Təbrizim.

Nə qəşəngdir yol boyunca söyüdlər,

Söyüdlərin kölgəsində igidlər

Babalardan dinləyirlər öyüdlər, -

Coşur damarlarda qanı, Təbrizim,

Yoxdur bu mərdlərin sanı, Təbrizim!

Atımı yol boyu çapıb sürürəm,

Hər keçən yolçuya salam verirəm.

Nələr eşidirəm, nələr görürəm!

Nədir bu qaranlıq gecə, Təbrizim

Buna necə dözüm, necə, Təbrizim!

Ağlarsan ağlaram, gülsən gülərəm,

Yaşasan yaşaram, ölsən ölərəm

Varımı səninlə yarı bölərəm

Gəl, bir də üzündən öpüm, Təbrizim,

Başına gül, çiçək səpim, Təbrizim!

Nədir o mənalı, dərin baxışlar?

Nədir gözlərindən yağan yağışlar?

Nədir qəlbindəki payızlar, qışlar?

Yetim tək boynunu burma, Təbrizim,

Məlul-məlul baxıb durma, Təbrizim!

Sənin çiçəyinə, gülünə qurban!

Mənə “qərdəş” deyən dilinə qurban!

Vətəninə qurban, elinə qurban!

Baxdıqca hüsnünə doymayır gözüm,

Təbrizim, Təbrizim, gözəl Təbrizim!